gem almaz gözleri
dört nala bir isyaný sürükledi
peþinde kendi alfabesi ile yazýlmýþ bir alýnyazýnýn
kaç sokak
kaç mahalle dolandýkça
kumrularýn ayaklarýnda
yüzünün çizgisi
uzamýþ sakalýmda aðardý
aðýrdý seni sevmenin günahý
adýndý seni sevmenin sevabý
yoksul bakýþlý
isim maðduru yalnýzlýk
geçmiþimin ölmüþ sessizliðini kaplýyordu
tam benden ayrýldýðýn saatlerde
sýðýndýn kendine
sýðýntý bir kentin önsözü ile
uzak ayrýlýklar gerek sana
muþtusu soyunurken aþk, yaðmur altýnda
gün tutulur
gövdeye perçinlenmiþ hasret
çatlaðýndan sýzan gururla yýkar harfleri
söylesene sevgili
benim ruhum
benden habersiz nasýl sever seni
içinden gülüp geçilen yangýn yeridir
dilimin mezarlýðýnda ölü gönüllüleri
bir anlam arar sabýr
yoksa çýplak kentin gözlerinde kahýr
aþk neye yarar ki
þimdi
istihare yorgunu gözlerin
zulüm bir fermaný okur gibi
oysa bellidir bende ki mavinin yeri
bir esrar çubuðundan çekilir gibi
çektikçe kendine beni
mezalim yanýna kâr kalýr
tam senden ayrýldýðým saatlerde
bir yol tümseðine kývrýlmýþ
bilindik türkü þimdi dilimde bahar
yakýn öpüþler gerek bana
muþtusu soyunurken aþk,yeniden dudaklara