Bir zamanlar...

gamzelerine aþýk olduðum için
aðlatmadým hiç gözlerini

Bir zamanlar
evde oturup aþk garantili filmin sonunda
oturup aðladýktan sonra
hayaller kurmanýn hayalini kurardýk ya

o zamanlar küçüktük daha
hayat düþmemiþti düþlerimize
yalan yoktu sözlerimizde
bilmiyordum
meðer son kez bakmýþým gözlerine

sözümüzü tutacaðýmýza söz vermiþken
birbirimizi sadece gülmekten öldürecekken
ölürken bile el ele olacaðýmýzý düþünürken
söz verirken ’’döneceðim’’ diye
hayat düþtü düþlerimize
sevda karardý yine

kaç yaþýndaydýk?
hatýrlýyorum okul yýllarýndaydýk
hayata ramak kalmýþtýk
Dünyaya ikimizde daha aldanmamýþtýk
ilk önce hayal kurmayý býraktýk
sonra yeni bir hayat kurmaya çalýþtýk
düþlerimize hayat düþmemiþti daha

hayat adil davrandý aslýnda
ikimizi de ayný anda savurdu
ayrýlýðý ilk kez tatmýþtýk
ayrý olsakda unutmayýz sanmýþtýk
yalan’la o zaman tanýþtýk
ikimizde birbirimize kan-mýþtýk.
hayat o zaman düþtü düþlerimize

Ayrýlýk ikimizide kavurdu
en gevrek zamanýmýzdý
Ocak’tan çýktýk
Þubat’ýn biri günlerden Salý
güller daha sararmamýþtý
hava daha kararmamýþtý
tam veda ederken düþlerime
seni gördüm bir kaldýrým üstünde
belliki yaðmur daha baþlamamýþtý
sýrýlsýklamdýn
farkýma bile varmadýn
selamýmý bile almadýn
’’neden aðlýyorsun’’ dedim
dönüp bakmadýn
elinde bir kaðýt aðlýyordun
eðildim baktým
bu þiiri okuyordun...

belliki hayat hýzlý bir iniþ yapmýþtý
Altýnda kaldýn
oturup seninle birlikte aðlayacaðýmý sandýn
ama düþlerde kaldý onlar
yanýldýn
sen gittiðinde yanýmdan
ben de kendimi yalnýz býraktým.

sen aðla
ben gamzelerine aþýk olduðum için
aðlatmadým hiç gözlerini...
Sosyal Medyada Paylaşın: