Kar İniltisi

özlemin bulutlarý suskunluðu saðarken
avuçlarýnýn deminde geceyi sarardým
gün eskileri toplardýk turunç dallardan
utangaç öbekli yüzün gecemi sarsardý

nisanýn ihtimalsizliðine serince gülüþünü
uykusuz gözlerle beklerdim yansýmalarýný
su olurdun dilimde kaygan uyutmazdýn beni
topraðýnýn çatlaklarýnda þiirce seni saklardým

teninin günahkar direncine öpüþlerimi asýnca
acým açlýðým geçerdi tutkumuzun rüzgarýyla
avuçlarýmýzýn düþünde asýlý bir resim olurduk
gecenin gölgesinde þairlerin dansýna dururduk

dudaklarýmýz ölüm koridorlarýný arþýnladýkça
birbirini kucaklayan parmaklarýmýz olurduk
gökte yýldýz yerde kar parlardý iniltilerimizle
seviþtikçe bulutlarýn beyazýnda yorulurduk

Sosyal Medyada Paylaşın: