Daha tanýmamýþtý O’nu
Alacaðýmý vermeden gidemezsin dedi
Eli baðlandý
Ayaðý baðlandý
Hâlbuki gönlü dardý…
Ezildi
Büzüldü
Hüznüne yenik düþtü…
On iken yüz görünen çember cazgýrlarýndan
Þiþmanca olaný kükredi
Girmek istiyorsan
Kalemini aç kalemtýraþýnla
Yalanlarýna kendin de inan
Patilerini kaldýr
Takla at önümüzde
Hepimize yaltaklan...
Vakit geçti gidemezsin
Gergef iþleyerek zaman doldur çemberin kenarýnda
Kalemin ucu gibi sende kýrýksýn
Kalemtýraþýn kör
Samandan ve en kötüsü de yýrtýlmak üzere
Þiirini yazacaðýn kâðýdýn…
Girmeye çalýþýrsan çembere
Alayýn en hafifi tükürüktür yüzüne
Mahzur çýkartýyorlar
Yazýk çabalarýna
Yapabilir misin ki
Bir çözüm daha var
Düþ ve kaybol
Bir rengin siyahýna…
Kalem kýrýk
Kâðýt saman
Çember hep aynýlar ile týka basa dolu
Tekmili yalan
Bilirim ki
Güneþi avucuna alýrsýn hiç çekinmeden
Dostluðuna inansan…
Gitmeyi beceremedin ya artýk bekle
Açýlsa da kapýsý
Girme çember içine
Kaybolursun
Bakma yaþýna
Bakma giderek artan saç aklarýna
Sen hala toysun
Daha çocuksun...
ÝST. 07.04.09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.