uçan kuþa, düþ dedim düþtü.
ben kuþ dilini bilmem, o konuþtuðumu anlamaz,
o, gökyüzünde özgürce uçar,
ben, yer çekimi kanununa sýký sýkýya baðlýyým.
sanýrým,
düþme desem de düþecek ve ölecek kadar,
intihara meyilli idi...
çýnar aðacý öyle mi?
ne zaman, yapraklarýn kurusun, hadi öl desem,
inatla fýþkýn sürer dibinden,
ölüme çeyrek kala,
yaþama tutunur, sýkýca bileðinden,
ne de olsa toprak çocuðu,
hiç havada uçanla,
aklý bir karýþ havada olanla bir olur mu?...
.
.
.
.
dün sabah güneþe sitem ettim,
dedim ki;
kendimi bildim bileli hep rengin sarý,
bizleri þaþýrtsana,
yarýn leylak rengi doðsana,
yanýt vermedi.
farkýndayým, adam yerine koymuyor bizi,
hiç umursamadým,
ne de olsa gökyüzünün afili delikanlýsý
kuþun yoldaþý,
belki o da intihara meyilli...
deniz...
deniz, kalbini göðe kaptýrmýþ fakat toprakla evli,
seviyor olsa eþini,
sadakatini kanýtlamak için
deðiþtirir, kahverengi yapardý rengini,
yapamaz,
sadakatten yoksun, kaypak ve ayran gönüllü...
topraktan çýkan baþak öyle mi?
eþinden ayrý kalmamak için,
gözü kapalý, orak önüne atar kendini,
eþine aþýktýr, bildim bileli...
( kaðýda, an içinde düþen þiirler )
ÝST. 21. 08. 2011 / 01. 45
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.