Dönüp ardýna Bakýyorsun yaþamýn dokuduklarýna Ýyi atýlmýþ birkaç sýrasý ilmiðin Düzgünsün Yani ananýn babanýn evindesin Ya bir ceylan Ya bir çelik yayýn týnýsý gibisin Çocuksun Gençsin Sorumluluðun mu Ha varsýn ha yoksun Ýsyan yaþlarý Kimi isyanlardasýn Dokuma sesleri hoþ geliyor kulaða Uçuyor zaman dokundukça dokunuyorsun
Derin bir nefes soluyorsun Tanýmazdýn birilerini Þimdi o yaþamýnýn ta kendisi Bir baþka desene geçiyorsun daha birkaç ilmek Bir iki arýza Bir iki kör düðüm Ne etsen Ne desen Dökülüyorlar kök boyalarýn Amansýzý zamanlarýn Günlerin canlýdan cansýza Pastelleþiyorsun Gülün kýrmýzýsýný yapraðýn yeþilini Günün sarýsýný unutuyorsun Eh O da yaþam bu da yaþam Biraz daha sabret var sonuna er Ýnanmýyorsan tut çek ipi de geri döndür yaþamý Yüreðinin þifresi çözgü ipinden aðan ilmiklerde Çöz ve al hepsini Bana vermediklerini benden diyorsun Kimi ahlýyorsun Kimi inliyorsun Elinde ne kalmýþsa açýp avucunu bakýyorsun El boþ ve býraktýðýn yerde bile durmuyorsun Kimi desen coþkulu kimi desen hoþ Lakin gel de gör gönül boþ
Þu zamana bak Kurþun bile bu kadar hýzlý çýkamaz namludan diyorsun Derdin nedir ki uçup gidersin kimi yaþamýmdan Kimi hoþçulayýn kimi boþ
Tut ve çek kolumdan der gibi oluyorsun kimi geriye dönülseydi zamandan Buzuldan akar sicimden bir su gibi þimdi duygularýn Soðuk buz gibi damlalar yüreklere öyle damlar Sende bende ne kaldý ki ne var ki þimdi Ýlk heyecanlar Ýlk aþklar Geçmiþi bu günlere baðlarsýn Aðýtýn yumruðu vurur göðsüne insanýn Sýmsýký kuru mu kurudur artýk boðazýn Daðýlmaz bir efkar sisi Çýkýlmaz bir dev halkada gizli saklýsýn Sen ve duygularýn Karanlýklardan yayýlýr bir zýlgýt sesi Her adýmlayýþýnda sokaðýndaki taþ kaldýrýmlarý Genç deðilim ki diye geçirirsin içinden Yol aþýp geçti epeyi tepeyi Aðmýyorsun artýk bedenlere tepelerinden
Yana yakýla besbelli diyorsun dostlarýna Bir yüküm var Yüklüyüm yükümlüyüm ben kendime hükümlüyüm Kimse seni dinlemiyor Ne yananýný ne yakýlanýný görüyorsun Küseceksin belki birilerine Küseceklerini bile bulamýyorsun Hanilerini arýyorsun göz göz Hani Nerede benimkiler diyorsun
Yittiyse Uçup gittiyse elde avuçtaki duygular Umutlarý bile arar olduysa insan Kimi kimliði soyup Atýp þu ruh hafifliðini bedenden Buysa tablo ve yoksa oyunlarýn sonu baþý Yaratýlmadýysa insan için insan Yayacaksýn çaput çul kilimini çayýra Gayrý bundan ötesini Kim araya kim kayýra
6 Nisan 2009 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.