KARDELEN

Dört mevsim sokaklarda çiklet, mendil satardýn
Bir anne hayaliyle taþ yatakta yatardýn
Dupduru gözyaþýný ekmeðine katardýn
Sen aðlarken güldüler söyle neden Kardelen?

Yüzü gülmez bilirim senin gibi öksüzün
Yediðin dayaklardan morarmýþ bak gül yüzün
Yalvarsan yakarsan da dinlenmedi tek sözün
Çileyle mi doðdun sen istemeden Kardelen?

Kuþ gibi titriyordun bedenin beyaz mermer
Þimdi baþ üstündesin bu mu verilen deðer
Senden önce ayrýldý katýðýn olan keder
Kanatlandýn sessizce uçtun birden Kardelen.

Kaderin zamanýný aldý çileyle kurdu
Peþ peþe silleleri acýmadan savurdu
Gül açan yüreðini ateþlerde kavurdu
Gözyaþlarýn kurusun bitti çilen Kardelen.

Bir gün göremedin ki neþe, güven, afiyet
Kurtuldun tüm dertlerden gidiyorsun nihayet
Bir mucize sonucu imkân verilse þayet
Doðar mýydýn yeniden susma, seslen Kardelen.

Acý geçse de yýllar yaþardýn hayal ile
Hiç þikâyet düþmezdi gönlünden tatlý dile
Umudun bitmemiþti bir gün gülmesen bile
Ölüm hiç yakýþmadý daha erken Kardelen.

Kaptý seni ecelin sonsuza yürüyorsun
Mühürleyip defteri son defa dürüyorsun
Vicdansýz gönülleri peþinden sürüyorsun
Senin için aðlýyor bak her gelen kardelen.

Ruhun yükselecektir düþerken yere teni
Affeder misin bilmem sana cefa edeni
Melekler bin naðmeyle cennetten izler seni
Göklerde kucak açmýþ bekler annen Kardelen.

Çok aðýrdý yüklerin zor gelmiþti taþýmak
Yýllar boyu gözünden yaþ aktý ýrmak ýrmak
Biraz daha sabret can, sevince kaldý ramak
Yakamoz gözlü güzel gönül çelen Kardelen.
_______________________________Afet Kýrat

Sosyal Medyada Paylaşın: