bir avuç ölü topraðý serpili yüreðimde mazide kalanlarý gömebilsin diye kirpiklerimin salkým söðüt gölgesinde güz yaðar gözbebeklerimden üzerlerine
gidilmiþ onca yol stabilize ve çakýl taþý misali kalpler üstüne kim basar, kim geçer kalýr mý ki tabansýz ayaklardan izler !
ben ki sevda odunda yalýn yürek yürürken ve kýrýlýrken aynada yüzüm sýr’sýz kalmýþ camlar gibiyim kendimi göremesem bile yansýrým düþtüðüm her zihinden
zamanýn birinde baþlayan ömrün yakasýnda týrnak izlerim ve alnýma yazýlmýþ kaderin kederine ayak direr hücre evi gamzelerimde mülteci kahkahalar büyütürüm
GÜL ay Bulut Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.