Bir düþmeye görsün insan Bir düþmeye görsün kör karanlýklara Elinden tutsan ateþ Tebessüm etsen gece Ruh görmez olur körlüðünü Tuttukça seni de çeker kuyuya Kuyuya düþmekten deðil de O’nun kuyudan çýkamayacaðýndan korkarsýn
Aðlarsýn Aðlarsýn Susarsýn
Dua etmekten öte çaresizliðinle yüzleþirsin O’nun çaresizliðidir çaresizliðin O’nun acizliðine acizsindir Kendini kurtaramamak pahasýna da olsa O’nu da anlarsýn Yanarsýn Ýçin için kanarsýn