Sokaklarda sahte gülüþler,
Ve ben karanlýða gidiyorum bu þehirde..
Cebimde misketlerim,
Yüreðimde kan kaybeden bir çocukla..
Susuyor çocuk..
Konuþtukça baþýma bela açan o deðil mi zaten..?
Susturuyorum,
Yüreðine basýyorum acil kanamalý hastalar gibi..
A grubu Rh pozitif umutlar arýyorum,
Oysa herkesin elinde B grubu Rh negatif hüzünler var..
Kaçýyorum,
Yine kaçýyorum..
Adiyim, çocuðu boðazlýyorum..
Sonra kimsenin beni bulamayacaðý derinliklere,
Sevgilerin olmadýðý o içsel yolculuða çýkýyorum ben de..
Sevgilerim gazoz kapaklarým kadar deðerli deðil gözünde kimsenin..
Ya gerçekliklerim..?
Onlar yoklar ki..!
Þarap þiþelerinin içine hapsettiðimi sandýðým acýlar
Meðer sadece kendi i mgelerimmiþ..
Þiþelere bakamýyorum..
Odam koksa koksa sigara kokar,
Oysa bugün matem kokuyor..
Ýçimdeki çocuða basit bir cenaze töreni tertipliyorum,
Kimseye haber vermiyorum..
Ne de olsa tanýyan yok onu..
Kimsesiz kalabalýk, acýlara gebeyim..
Susuyorum, konuþmayý bilmediðimi sanýyor insanlar..
Susan bir çocuktan daha tehlikeli ne olabilir..?
Bahadýr Kaan Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.