- I -
masal bu ya,
bir bozkýrýn ortasýnda
kuþ uçmaz kervan geçmez bir dað baþýnda,
viran bir hazan baðýnda,
beyaz bir gül filizlenmiþ,
bahar gelince durmuþ tomurcuða.
daha tomurcuk iken sarmýþ misk – i amber kokusu dört bir yaný,
katmer katmer açmýþ ardýndan beyaz gül yapraklarýný…
masal bu ya,
nasýl gül açmaz, kervan geçmez bir daðsa;
uðramazmýþ ne bir kuþ, ne bir mavi bakýþ.
baharýn son günleriymiþ,
inleyen naðmelerle uyanmýþ gül, þafaðýn ilk ýþýklarýnda.
inanamamýþ duyduklarýna;
dalýnda bir bülbül ?
heyecandan titreyip döküverecekmiþ gül yapraklarýný az daha!
gül þaþkýn ;
- Neler diyorsun ey bülbül, âleme inat!
bülbül rahat ;
- Aþkýmýza þahit olsun, býrak, tüm kâinat...
bülbül söylemiþ, gül dinlemiþ doya doya,
aþklarý destan olmuþ daða taþa…
masal bu ya,
her þey gül gülistan gidememiþ.
býrakmýþ aþk naðmeleri yerini hicrana.
bülbülün derdi varmýþ mîzanla.
son þarkýsýný söylemiþ bülbül neva makamýnda,
ve son kez sarýlmýþ güle, son buse dudaðýnda
ayrýlýrken canýný yakmýþ birkaç diken
kan damlamýþ canýndan beyaz gül yapraðýna
- Neden gidiyorsun ey bülbül, sebebi nedir?
- Canýn, canýmdan içre; lakin, mîzanda denge, canandan öncedir …
- II -
gül kalýr sessiz, içine atar hýçkýrýklarý.
bilinmez;
bülbülün canýndan damlayan bir damla kan mýydý,
yahut,
aþkýn ateþinden mi; yanar. Ala döner yapraklarý…
- III -
masal bu ya,
bir baðbanýn yolu düþer bir gün bu ýssýz daða
anlatýr rüzgâr, dað, taþ gülün aþkýný garîb baðbana.
dayanamaz, ince ruhludur baðban; býrakmaz gülü daðda yalnýz baþýna.
kökünden narince alýr gülü, koyar torbasýna.
yol alýr günlerce ve varýr sultanýn kapýsýna.
dinler baðbaný sultan, hele gülün aþkýný anlayýnca
emirler yaðdýrýr saða sola; gülü de, bahçeyi de
emanet eder baðbana…
masal bu ya,
günler tez geçer, alýþýr gül de yeni topraðýna,
su sýzmaz arasýndan garîb baðbanla;
dertleþir her gün, konuþurlar sabahtan akþama.
lâkin durur hicran aðusu al gül yapraklarýnda...
- IV -
masal bu ya,
bir seher vakti gül uyanýr telaþla,
bülbül en yanýk sesiyle yeniden karþýsýnda!
baðban da uyanýr bülbülün âvâzýyla,
zarar verecek diye gülün yapraðýna;
izin vermez bülbülün güle yaklaþmasýna
gül söyleyemez bülbülün sýrrýný baðbana…
susar geceler boyu, uzaktan bakar yâre,
bakýþarak anlaþýr iki sevgili ancak, bîçare…
- Çok aradým izini, sordum gelen geçenden.
- Aradýðýn beyaz gül, ala döndü aþk ateþinden.
- Göðsümde açtýðýn yara hâlâ kanar inceden.
- Aþk ateþi yetmedi, kanýndan aldým rengimi ala dönerken.
- Ne söylesen kabulümdür, yeter ki, çýkarma beni gönlünden.
-V-
gül suskun:
- sen; aþk – ý mutlaksýn, lâkin ben bir tuzaðým senin için bu sýrlý bahçede.
bülbül suskun:
- sen; aþk – ý mutlaksýn, bekleyeceðim mahþer günü bað – ý cennette…
/ mai /