ne çok yazdým sana... ne çok... sayfalar dolusu, kendimi anlattým hiç durmadan... yalnýzlýðýmý yazdým, sonra sensizliðimi, üþüdüðümü, yandýðýmý, ama mecalim kalmadý, düþüyor kalemim...
silgim kalemimden önce tükendi, demekki yazan kalemde deðil suç bendeydi, doðru olan hiç birþeyi yazamamýþým demek ki, iþte bu yüzden düþüyor kalemim...
bu bir vada mý? bilmiyorum... son bir gayretle bunlarý yazýyorum, bahar geliyor, ben sevinemiyorum çünkü mecalim kalmadý düþüyor kalemim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırmızıkar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.