her sabah gün ýþýdýðýnda, sýlaya döndü yüzleri, evlerini, evdekileri, döðüþdüðü gardaþlarýný öðsedi burnunda tüttü herbiri, yumana kadar gözlerini uyuyunca rüyasýnda gördü köyünü, köyünde kendini
"-Yüksek-yüksek tepelere ev kurmasýnlar Aþrý-aþrý memlekete kýz vermesinler Annesinin bir tanesini hor görmesinler Uçan da kuþlara malim olsun ben annemi özledim Hem annemi hem babamý, ben köyümü özledim
Anamýn bir atý olsa binse de gelse Bobamýn yelkeni olsa aþsa da gelse Kardeþlerim yollarýmý bilse de gelse Uçan da kuþlara malim olsun ben annemi özledim Hem annemi hem babamý, ben köyümü özledim."
bir acýlara hüküm giymiþlik, bir ne yapacaðýný bilmezlik bir handikap, bir ürkeklik bir boþvermiþlik, bir vazgeçmiþlik
bir müebbet bir idama hüküm giymiþlik çaresizlik, çaresizlik çaresizlik
“düyaya gelmek mi suçum-günahým• sevmek suçsa her cezaya razýyým idamlýksam gecikmesin infazým müebbetsem al canýmý Allahým” (bu benim eski defterimden)
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.