(4) Fatih Sultan Mehmet

Ne zaman
dolaþsam sokaklarýný çocukluðumun,
yýpranýr köselesi bölük-pörçük, yitik Anýlarýn.

Ellerim boþ, Kalbim aðýr.
Caddeler dar, Anýlar geniþ, Düþler derin, ben yaþlý.
Koca Fatih büyük.
Kolay deðil.

Kayboldu, kaybolacaðým.
Anam buldu. Tuttup elimden, çýkarýrken Düþ’ten;
Fatih Sultan Mehmet’in Hocasý çekiyor Caddeyi kulaç-kulaç hala. Kendine doðru.
"- Dur! Çekme Nevþehirli ibrahim Paþa Caddeyi. Düþeceðim!"
Düþmemek için, deðil normal.
Koþmak hýzlý, geri-geri.
Uyanmak beri.
Anam, ben, KardeþimYaya, birde Ablam...
Balmumcu’da Babam?

Sosyal Medyada Paylaşın: