Beyaz bahtým karardý, gülmem artýk ben. Aþk denen nimeti, tatmam artýk ben. Beni sevenlere, inanmam ki ben. Günahkarsýn sen, sahtelik sende!
Gözümdeki ferlere mumlar yaktýrdýn. Sevap defterime günah yazdýrdýn. Bu genç yaþta, elimle mezar kazdýrdýn. Ýnsafsýzsýn sen zalimlik sende!
Mutluluk tacýný, elimden aldýn. Sarayýnda köle ettin, sefaya daldýn. O kadar suçunla, masumca kaldýn. Ýþve, eda, naz, haylazlýk sende.
Bir gecede dünyamý karartýn… Saçlarýmý ap ak ettin benzimi sararttýn. Diri bir bedenden, ölü nasýl yarattýn? Katilsin sen, canilik sende!
Üç kuruþmuþ aþkýn, bir ben paha biçemedim . Her þeyden vaz geçtim, bir senden geçemedim. Geceleri asýr ettim, sabahlara eremedim. Vefasýzsýn sen, ihanet sende!
Öyle mutluyuz ki, hayalim de seninle: Bir gerçek olsa, döneceðim özüme. Ben sana mý inanayým, yoksa gözüme. Gaddarsýn sen, özlem yok sende!
Cuma YAT Gölbaþý / ADIYAMAN Sosyal Medyada Paylaşın:
cumayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.