Son Beste
Hayatýn her aný, her daim toz duman,
Buhranlar anaforunda kývranýyor insan…
Ey yüreðim! Kor ateþte yan da /da/ yan,
Buhranlar anaforunda kývranýyor insan…
Ölüm deðil midir, baþucumda duran,
Düþündükçe yüreðimi hüzün kaplayan…
Ölüm deðil midir, her yerde beni arayan,
Bulduðu ilk fýrsatta, bendeki seni alan…
Ýnen olmaz kalkan bu son gemiden,
Ayrýlýk yakar insanoðlunu en derinden…
Kýr çelik zincirleri o paslý yüreðinden,
Yaratýlan her þeyi sev bir gün ölmeden…
Ölüm deðil midir hayatýn son bestesi,
Her gördüðümde gelen onun ayak sesi…
Ölüm deðil midir gerçeðin ta kendisi,
Ölünce biter þarkýmýzýn son bestesi…
Vuslatýn güzellði tüketirken bendeki son nefesi,
Ölünce biter /zannedilir/ þarkýmýzýn son bestesi…
Yücel Demirtaþ