Ýstanbul (…Kaybolan Tarihimiz….)
I
Her an saklanýyor simasýnda sevgilinin,
Yoldan çýkarýr ihtiyar delikanlýlarý…
Bezen de ölüm kokuyor masum bakýþlarý,
Andýrýyor beyaz duvaðýný bir gelinin,
Her an saklanýyor simasýnda sevgilinin…
Býraksan aðlayacak, yok ki konuþsun dili.
Kahpedir kimisine , kimisine sevgili…
Býraksan aðlayacak yok ki konuþsun dili,
Beyoðlu, Üsküdar, Kadýköy hepsi kederli,
Býraksan aðlayacak, yok ki konuþsun dili…
/Hunharca/ yok ettik tarihini Ýstanbul’un.
Heyhat! Kýrýlmýþ kalbi mahzun Ayasofya’nýn.
Kalbinde en büyük yarasýdýr, Ýstanbul’un.
Fatih’in sesidir, minberinden bu duyulan.
/Hunharca/ yok ettik tarihini Ýstanbul’un…
II
Hicabýný yaþýyorum, Ýstanbul’um aðyar,
Yaþlý simasýnda, kalmamýþ o eski bahar…
Ýstanbul, yârinden ayrýlmýþ güzel bir yâr,
Yüce þehir; bütün ihtiþamýyla her akþam,
Hicabýný yaþýyorum, Ýstanbul’um aðyar…
Ýstanbul, sen Kanuni’den kalan son rüyasýn,
Sana bu kaderi reva görenler utansýn…
Tarihinde yok bu senin, bu senin son yasýn,
Aziz þehir ; benliðini yitiren utansýn.
Ýstanbul sen Kanuni’den kalan son rüyasýn…
Tevhidi andýrýr minarelerin Ýstanbul !
Düþün Allah’ý, Allah’ý düþün kýl tevekkül .
Sen yüce Peygamberin müjdesisin Fatih’e ,
Kalk yeniden diril, bu senin hakkýn Ýstanbul .
Tevhidi andýrýr minarelerin Ýstanbul !
Gün doðarken aziz Ýstanbul’un her semtine,
Ýstanbul seferlerde , cihanýn her yerine.
Minarelerinin , “Allah” sedasý dilinde ,
Ordularý toplanmýþ, kumandan yok yerinde,
Gün doðarken aziz Ýstanbul’un her semtine…
(14’lü Hece Vezni)
III
…………………….Ýstanbul bu yüce þehir.
…………………….Ýstanbul bir altýn nehir.
…………………….Yok, kalmamýþ aðlayaný;
…………………….Kendisi aðlayan þehir…
…………………….Ýstanbul bu yüce þehir.
…………………….Ýstanbul bir altýn nehir.
…………………….Tanýnmayacak haldesin;
…………………….Aðla aðla aziz þehir….
YÜCEL DEMÝRTAÞ
09.Mayýs.1999