küçük adamlarýn büyük þehrinde yaþadý yalnýzlýk heybesinde kalem kalem harfler taþýdý kara yazýlý el pençe divan dualý
küçük adýmlarýn büyük izler býraktýðý kaldýrýmlar gibiydik yaðmur sonrasý su sesine bulanýrdý her yanýmýz tenimizde ýssýz güneþlerin kokusu terimizde uzak denizlerin tuzu
küçük kadýnlarýn yaptýklarý boylarýný aþan büyük iþler gibiydik düþlerimizi daraðaçlarýna asar usul usul rüzgarda sallandýrýrdýk sanýrdýk ki boynuna büken güneþ onu ýsýtacak çocukluk iþte nasýl da yanýldýk
kara yazgýlý örtüydü zaman hep bizden çalýp giderdi uzaklara dünü olmadýðý gibi bugünüde yaþatmazdý akýllarda sessizdik yeme inmiþ kuþlar gibi nereden gelecek diye beklerdik ilk hareketi bekletmezdi çýðlýðýný seslenen gemi daha ilk kanat çýrpýnýþýnda vurulurduk