Üşüme Nar Çiçeğim

Hayat diyerek baþladýk mavi bir þiire
Kaybolan zamanlarý çürüttük diþlerle
Direndik rüzgâra, hak aradýk fiþlerle
Yaþadýk ot gibi biz, savrulduk leþlerle.

Yorgun akþamlardý yansýyan yürekte
Unuttuk çaresizliðimizi yaðlý bir direkte
Versiyon deðiþimli þarkýlar kaldý bellekte
Yangýnlara serdik düþlerimizi saf dileklerle.

Hüzünle karýþýk bir potpuri’dir dinlediðimiz
Nisan çiçekleriyle kanar kimi yüreklerimiz
Hüzünle mayalý ekmektir her öðün yediðimiz
Ýz býrakýr bedenimizde, hýmm tadý ne kadar nefis.

Her gece bir karanlýk devrilir yorgun bedenimize
Okyanuslar aðlar sessiz, sevmek bizim neyimize?
Kaybolmuþ ilk yazlarýn tozlu yollarý, arýyoruz nerede?
Kalaysýz kazanlar gibi kalmýþýz, delik deþik içimizle.

Nar çiçekleri üþür mü, dilimizle silemedikçe anýlarý?
Ayaklarýmýzýn altýndaki yara bereler her an kanarken
Bir türlü koparamadýðýmýz zincirlerle hayata direnirken
Söyle sevdam, hüzün þiirleri nar çiçeklerini üþütür mü?

Anýlarý yükleyerek taþýrýz sýrtýmýzda, sevdayý hiçe sayarak
Nereden aldýðýmýzý unuttuðumuz gülümsemelerle kanayarak
Ýçimizdeki sorularla, yanýtsýz cevaplarla küskünlük taslayarak
Sen üþüme sevdam, kül içinde büyür nar çiçekleri, üþür mü?

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: