ŞAİRLER.

Taþlarla döþenir, bu kaldýrýmlar.
Kelime dizerek, doðar þiirler.
Durmadan çiðnenir, þu kaldýrýmlar.
Duyguyla emekle, dizer þairler.

Þairin dünyasý, hep þiirlerdir.
Esasen þairlik, bilin çiledir.
Þair bunu sever, bilmem niyedir.
Duyguyla emekle, üzer þairler.

Onun dünyasýnda, isyanlar vardýr.
Yeryüzü ve gökler, ona hep dardýr.
Onun gönlündeki, ilahi yardýr.
Duyguyla emekle, gezer þairler.

Gönlündeki zindanda, yatar geceler.
Yýldýzdan kubbeler, ve bilmeceler.
Bakýnca görünmez, gizdir gizemler.
Duyguyla emekle, sezer þairler.

Onun dünyasýnda, hep sevgi vardýr.
Onun þiirinde, hep saygý vardýr.
Onun adaletinde, hep yargý vardýr.
Duyguyla emekle, yanar þairler.

Vatan, millet, bayrak, þehide yazar.
Þehitler ölmez ki, gazidir saðlar.
Cennete varýrlar, þehit olanlar.
Duyguyla emekle, aðlar þairler.

Parupak gönlünde, yunusta yaþar.
Mevlana gibidir, dönerek coþar.
Neylerle kudümle, rabbine uçar.
Duyguyla emekle doðar, þairler.

Gönlüne taht kurmuþ, güller laleler.
Mecnundur leyladýr, onda sevgiler.
Haksýzlýk istemez, hemen yergiler.
Duyguyla emekle, kýzar þairler.

Onun nurlu gönlü, rabbe yakýndýr.
Þiirinde Allah, peygamber vardýr.
Þükreder haline, hep çile kardýr.
Türkmendaðlý böyle, yazar þairler.

HÝLMÝ CAN.
MART. 2008.


Sosyal Medyada Paylaşın: