Her insanýn bir penceresi vardýr. oradan görür ve yorumlar dünyayý. Kimi zaman geniþ,kimi zaman dardýr. Bazýlarý ýþýk alýr, Bazýlarý da en ýþýklý günde karanlýktýr. Iþýðý alan insanlar mutludur. Iþýðý almayanlar sun’i ýþýklara meftundur. O da aydýnlatmazsa eðer,karanlýk en iyi dostudur. Dostu karanlýk olanýn yoldaþýdýr körlük. Bu körlük,asýl gözün görmemesi deðildir. Yalanla gerçeðin farkýný görmemektir. Sevgi ve merhameti hissetmemektir. Yani kötülükten baþka þey bilmemektir. Her insanýn bir penceresi vardýr. Ýnsanlar pencerelerine göre davranýr. Penceresi geniþ olan gönüller sultanýdýr. Penceresi dar olan kainata zarardýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
meteoguzhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.