Bir çocuk gördüm sokakta Yanaklarý al al. Kýþ ortasýnda sokakta Ne kazak var üstünde ne de hýrka. Bir gömlek var çok ince Bir yandan elini ovuþturuyor Bir yandan da konuþuyor sessizce: ‘Tartý ,tartý’ diyor. Çocukluðum geldi aklýma Ve birden yaþlar doldu gözlerime. Niyetlendim montumu vermeye Gittiðimde yanýna,asaletiyle: ‘Ben alamam’ deyince, Utandým kendimden Ve þikayetlerimden. Meðer olmuþum þükürsüzlerden. Küçüldükçe küçülenlerden. Elimdekilerin kýymetini bildiren Bu çocuk oldu gerçekten. Ne kadar uzakmýþým gerçeklerden. Artýk duygularý alýnmýþ bu millette, Söz edilemiyor insaf ve merhametten. Uyanmak vaktidir ne olur uyanýn gafletten. Uyanalým artýk ne olur gafletten. Bencillik ve tamahkarlýktan. Ve çocuklarýmýzý yani geleceðimizi Kurtaralým kaldýrýmlardan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
meteoguzhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.