Nisan Hançeri

ruhumun ýssýzlýðýndan geçti
sýrýlsýklam mevsimler...
suskunluðun kýyýsýnda yaralarým sýzladý ince ince
acýlarýn ayak izi kaldý içinde
alevlendi içimde ürperen deniz!..



bir sabah ayazýnda irkildik devrilen aðaç sesiyle
güzün titreyen yapraðýnda uzayýp giden sis
haykýrdý çýðlýk çýðlýða annem
eskiyen elleri boþluða düþerken...


eþiðimizde hüznün ayak izi
çoðalan gözyaþý seline karýþtý zamansýz zemheri
bir çýðlýk olup kaldým o daracýk avluda
ümitlerim sararýp solarken...



kesilen sözcükler kan revan
avluya düþen kederlerin serin gölgesi
bitkin anýlara týrpan!..



karardý gün
hüzünler dalga dalga vurdu sahile
deniz çýðlýðýnda üþüyen çakýl sesi
birikti ýssýz koylara gülüþler yiterken...



nisan yüzünde nehir
gözlerinde hançerle yýkýp geçti puslu kenti...
hangi söz bir acýyý keser ki!
ömrümüze hüzünler baðdaþ kurup oturmuþken
hangi þiir çýldýrmaz ki!.





Aslý Aydýn



Sosyal Medyada Paylaşın: