Biliyorduk; dönüþü olmayan yollarý sen beni býrakýrken boynu bükük, ben ardýndan hemen büyüdüm. Büyümek; ne zormuþ meðer çocuk gibi aðlýyamýyorsun serde gurur var söyleyemiyorsun söylenecekleri geriye kalanlarý kýrmakta var. Ne zor iþmiþ meðer; biz bunu anlayamazdýk çocukken, ellerimizde uçurtma ipleri bez bebekler, zýpzýplar meþeler bizim dünyamýzda, hep doðardý güneþler karanlýðý yaþayamazdýk izin vermezdi büyükler. Oysa þimdi öðrendim; karanlýklarý, sonbaharlarý ve kýþlarý ilkbaharý çoktan yaþadým geriye ne kaldý ömrümüzden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.