YALAN YULARI

Her yer yalan ve tuzakla örülü,
Gerçek olan ruhumuz, o da ölü,
Dillerimiz olmuþ yalan yularý,
Bütün yularlar ise ulaklarla ulalý…

Ah gençliðim! Aldanma seni üzene,
Hayatta uyma! Sorumsuz bu düzene,
Dünya yalana mý koþuyor kaç oralardan,
Tek baþýna kal, ayrýl bu batýl kafalardan.

Allah’ýn nimetleri sana yetmiyor mu?
Bütün insanlýðýn doyumsuz bu aç gözü,
Bir avuç umutsuz kara toprakla dolu,
Topraksa insanlarýn duracaðý son yolu.

Þu yalan dünyada, mal bulursun buldukça,
Karun’un gibi hazinelere kavuþursun yoldukça,
Bu durumda sen Musa’nýn asasýna ulaþamazsýn,
Çölleri geçip de Kýzýl Denizleri aþamazsýn.

Deniz derindir ve þeytan gibi insana tuzaktýr,
Suda yürümesini bilmeyenlere gönül uzaktýr,
Batýldan kaçýp da hakka gönül vermeyene,
Ölüm sonsuzluk yolculuðunda zehirli akreptir.

Sen ya kocaman Nuh’un gemisi olup yüzeceksin,
Ya da evrende bir hiç uðruna yok olup gideceksin…

1994/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın: