bilmiyorum dünya kaç kere döndü güneþin etrafýnda
sen içeri düþtükten sonra
hapishane duvarýna içini dökerken nazým
gurbete boyanmýþ memleket
senden gelecek iki satýrý
özgürlüðü yanýna alýp dönmeni bekledi
hasret kokan memleket
bu küçük dünyamýzýn güneþi batýya devrildikten sonra
gölgeler esir aldý yollarý
o yollardan sana ulaþmak istedi yolcu abbas
hüzünlü bir izmir akþamýndan kadýköy iskelesine
kendi gölgesini çiðneyerek yürüdü yürüdü
þimdi onunda üzerinde otlar bitti sen gibi
ama ellerini býrakmadýk pia nýn
gözlerimin dalýp gittiði her yerde
yalnýzlýðýn kaleme yaslanmýþ gölgesi altýnda
içimdeki ben savuruyor özlemini
herkese herþeye olan özlemini
kaptan’a nazým’a hayyam’a çok uzaklara
belki buðday kokan anadoluya
saçlarýmý aklar esir alana kadar
dilim söylerse elim yazacak
anadolu senin mezarýn yazdýklarýmda tepene çýnar olacak
ilk o cumartesi okudum
þahit oldum davana tutuldum
o günden sonra tek dalýmdýn tutunduðum
bulutlarýn arasýndan izle izindeki yoldaþlarý
bu gördüklerin memleketinden hasret manzaralarý
yaþamak gerekli bir aðaç gibi tek ve hür orman gibi kardeþçesine tek ömür
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.