ben gidiyorum / hasret

Ellerimde bir tutam
-hasret-
ve tane tane
dizilmiþ gözyaþlarý

rüzgara esir düþmüþ
tenim
titriyor duvarlarda
aynalara aksetmiþ
yüzüm
zamana direniyor
ve salkým salkým
üzüm
taneleri sarkýyor
avuçlarýmdan / yemiþ

bir notayý vuruyor
ansýzýn
soysuz çanlar
uyanýyorum
kanlar
dökülüyor düþlerden
direniyorum
vakte

meskun hallerde
-rüya-
köþe baþýnda
güya
kendimi görüyorum
süzülüyorum
-birden-
üzülüyorum
o son
halime “ben” giderken

saat almýþ baþýný gidiyor
ben gidiyorum/hasret
peþinden
sürüklüyor
dur!
dur diyemiyorum
uyukluyor
gözlerim
Sosyal Medyada Paylaşın: