Sabah namazýmý kýlsam ve akýnlara çýksam, Gün doðarken ufukta, tozu dumanlara katsam. “Allah! Allah!” diyerek düþman arasýna dalsam. Bir bir devirsem onlarý ve ben de þehit olsam.
Bak! Melekler iniyor müjdeyle, Arþ-ý Aladan; Beni övüyormuþ, gök halkýna, Yüce Yaradan. Parçalarýmý toplasýn melekler, dört bir yandan Öylece çýkarsýnlar Arþa, geçerek semadan.
Þehitler ölmez ya; ben hep diri kalacaðým. Sevinç göz yaþlarýmla, melekleri saracaðým. Nebilerle kucaklaþýp Rabbime varacaðým; Bu dünyadan hediye, kanýmý sunacaðým
Sosyal Medyada Paylaşın:
umitilcin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.