Huzur içinde onlar.

Doksandört yýl geçti aradan,
Unutmadýk,unutamadýk,
Normal savaþ deðil de sýradan,
Geçemedi gemiler Çanakkale boðazýndan,
Gömüldüler birer birer sulara,
Yardým etti Türk’e ,yüce yaradan.
Türk askeri cesurdu, ve azimliydi,
Vede iman doluydu,yürekliydi,
Karþý koydu,direndi düþmana,
Geçit vermedi Ýngilize,Fransýza boðazdan.

Þaþtý kaldý ingilizler, fransýzlar,
Sandýlar ki kolay geçilirdi boðazlar,
Tutmadý hesaplar,durdular düþündüler,
Sonra en yiðit askerlerini karadan sürdüler,
Geldiler Türk askerleriyle ile boðaz boðaza,
Ve öldüler,öldürdüler binlercesi,
Ve yüzbinlercesi, öz vataný için þehittiler.

Çarpýþtýlar þehitlerim, cephede ilk tanýdýðý,
Dost olup hal hatýr sorduðu taa uzaklardan gelmiþ,
Biçare Anzaklarla,
Güya cesurdu, korkususdu onlar,
Ne bilebilirdi ki,Türkler’in daha cesur olduðunu,
O zavallýlar,ne bilebilirdi ki,
Bilse koþup gelir’miydi taa uzaklardan,
Türk’lerin kendi öz vatanlarýný koruduðunu,
Ata yadikarý olan,öz vatanlarý için çarpýþtýðýný,
Sonra "en büyük askerdi,bizim asker,"
Ve onlardan daha imanlýydý,
daha cesurdu bizim asker.
Ve vataný için ölmeye çoktan hazýrdý,
Seve,seve onlar.

Þaþtýlar Türk’e, olmadý alkýþladýlar,
Kimi geri döndü, Türkü’ün cesaretini anlattýlar,
Kimi þehit oldu yattý þehitlerimizle,
Koyun koyuna.
Þimdi, huzur içinde onlar.

A.Yüksel Þanlýer
ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: