Umudun Nefesi Asildir

Karanlýðýn özünü içiyor yarasalar,
Kandil rüzgâra karþý sessiz direniþte
Kayýp adresini arýyor yuvasýz kuþlar
Yorulmuþluk býrakýlmýþ artýk nadasa.

Bellekler almýyor artýk umarsýz anýlarý,
Masallarýn gölgesine ayazlar çökmüþ
Kirpikleri ýslatmýyor en biçare yaþlar
Kayýp giderken zamanlar avuçtan boþa.

Buðulu bir tükeniþin denizinde günce
Yorulmuþ sayfalar ritimsiz senfonide
Çukurlaþmýþ gözlere inmekte cemre
Ay gülün gövdesine sarýlýp aðladýkça.

Uðraksýz duraklarýn taciz tuzaklarýnda
Yaðmalanan tenlere dökülürken salya
Uçkursuz devinimlerle çözülür düðme
Bulutlarýn yelesindeki öksüz yaþlara.

Asiller maðrur serüvenleri seçtikçe ah
Düþler hýrpalanýr çürümüþ kamçýlarla
Islanýr yürek, tersinden de aynýdýr hayat
Sevgisizliðe gidiyoruz heyhat jet hýzýyla.

Yatalak umutlar çoðalýr, ahlar sözleri söker
Hücre kendini tüketir, yaþamak artýk keder
Eþkýyalar þehre inmiþ, gönüller hep derbeder
Doygun deðil ömürler, kan düþmüþ umutlara.


Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: