Ruhumda bir çocuk var, öldürdükçe canlanýr, O yaramaz çocuðu gizlesem neye yarar? Ben ne zaman mutluysam çocuk heyecanlanýr, O ben miyim, ben o mu; verilemez bir karar.
Bir çocuk ki içimde büyüsün istiyorum, Büyüyüp benliðimi bürüsün istiyorum, Ölene dek benimle yürüsün istiyorum, Yaþlanmak ruha deðil, anladým cis’me zarar.
Ruhumdaki o çocuk yeni bir aþk istiyor, Denizin kýyýsýnda pahalý köþk istiyor, Ve o köþkün içinde her gece meþk istiyor; Benim yaþlý bedenim pes edinceye kadar.
Yürüyelim ey çocuk! Tut elimden bakalým, Kýzkulesi’ne þöyle son kez selâm çakalým, Son kez fondip diyelim, bir sigara yakalým, Ve artýk ayrýlalým, mezarým beni arar.
Makman Muammer Akman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Makman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.