Sahipsiz ufuk..

Aðlayan yüreklerdir,sessiz duyduðum çýðlýk
Ufuklarý çaresiz,gözleyen kalabalýk

Çatla orta yerinden,ey uslanmayan nefsim
Ruhuma gaflet üfler,en umursamaz keyfim

Bir garip haldir sorma,tarife kelam yetmez
Kelam dilden kaçarda,surete maske yetmez

Konuþur,türkü söyler,viran baðdan gelerek
Günahtan arýnmýþta,cennetler vadederek

Allar,pullar,hep yamar;nedensiz medet umar
Sözleri demet demet,neden bunu hep yapar

Akýllar çorak,sahra,deve de kulak hükmü
Ey gafil adam söyle,sendeki þu yük,yük mü

Fikir kýskývrak,zehir,düþünmemek panzehir
Þu bizdeki hal,namzet;kukla’dýr gayet zâhir

Gözyaþý atýk nemdir,yüzleri hep kirletir
Rüzgarýn hükmü artýk,ayýplarý örtmektir

Tarih bir umman ki,derin;gerçekler derindedir
Söylenen ilim,kavas;tarihe reddiyedir

Sevda,sevda yok artýk,masallarda yer buldu
Nihayet anlatacak,masalýmýz çok oldu

Ufukta ayný sahne,güneþ doðup batmakta
Hergün ufku gözleyen,gözler ki daðlanmakta

Recep Gülþen
18/03/2009/BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın: