Elveda
Bir gemim vardý eskiden,
Arasýra limanýma uðrardý, apansýz
Bölüþtüðümüz suskunluktu çokca,
Arasýra sarýlmalarýmýz da olurdu kaçamak.
Ve uzak kýyýlarýndaki suskunluðumuzun
Göçmen kuþlarý sökün edince yuvadan,
Üzüldüðüm þeylere kýzardý en çok,
Bir de kelebek misali tüy döküþüme.
Þimdilerde bir balýkçý kahvesinde,
Ýçtiðim onca çayýn, son yudumunda,
Çiðnediðim her sigara izmaritinde,
Bakýp uzaklara seni düþünürüm.
Oysa ki, ayný kentin ayný limanlarýnda,
Kilitlediðimiz usumuzda þimdi bir düþ,
Güneþe tüller sermiþiz aydýnlýðýmýzla
Kaybolmuþ gözlerimizdeki o tatlý gülüþ.
Sana korkularýmdan bahsettim doyasýya,
Bir çocuk tarafým vardý onu verdim,
Sevgi somunlarýmý ortak ettim açlýðýna,
Kanlý sofrandan bir yemek sundun bana.
Þimdi ne yapsak, yitirdik o sevgileri,
Bir garip masalmýþ, uykulara daldýk,
Elveda çýplaklýðým, elveda sana
Elveda yolcusuz kalan boþ limanlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.