KAPISIZ EVLERİ DÜŞ SOKAĞININ

Her köþe baþýný ayrýlýklara terk ettim
Kayýp bir kentin sokaklarýnda.
Kalbimin kaldýrýmlarý ýslanýyordu
Yalnýzlýða aðlayýnca.
Gözyaþý damlalarýydý acýnýn sesi
Ve yaðmurun hediyesi
Hiç acýmadýn mý ezerken
Filizlenen, nadir bir çiçeði
Ve hayat lambasýnda hüzün rengi.
Aydýnlatýyor,
Ayrýlýklar sokaðýný sessizce

Kalbimdeki kuþlarýn
Minik ayak sesleri yankýlanýyor
Kapýsýz evlerinde eski bir düþ sokaðýnýn
Düþ deðil yalnýzlýðýn kâbusu oldu
Gerçekti evler ve yaþananlar
Sesler, acýlar
Ama kaçýlmaz zindanlar gibi karanlýktý
Evlerin penceresiz odalarý

Ayrýlýk hüzün deðildi,
Tepedeki yalnýz çýnara.
Sevmekse ayýptý,
Âþýk olmadan topraða.

Sokaðýn, yalnýz köþelerinde bekliyor emanetçi
Ürkek kuþlarýn acýlý ötüþleri ulaþýyor
Kapýsýz evlerden semaya
Zindanýmda güllerim büyüyor
Zamansýz
Ezmesin ayaklarý deðmeyeceklerin,
Yalancý gözlerdeki sevgi sözleriyle.
Gözyaþlarýmla suluyorum onlarý
Yaðmurlarýn çisiltisi yerine
Artýk güllerin dikenleri batmayacak,
Ayrýlýðýn rengiyle zýrhlanan
Yaralanmýþ kalbime.
Acýtmayacak

Artýk kapýsýz evden çýkacaðým
Bir daha
Ve Bir daha
Zýrhlý kalbim
Büyüyen gülünü güne býrakýr
Ey yalnýzlýðým,
Sabah sokaðýmýn köþesinde emanet býraktýðým selamý
Akþamlarýn karanlýðýnda unutma, geri ver
Yýllardýr alýþtým fýrtýnalara
Sensizliðine yorgunum yalnýzlýðým.

Ey yalnýzlýðým diye bir daha haykýrsam sana.
Yeniden hayat bulacak avuçlarýndaki ölü
Kaybolmuþ kentin ýssýz sokaklarýnda, kuþlarla uçarken
Kýþý öldürmüþ ilkbaharýn nazlý günü gibi ömrüm
Söyleyemeyeceksin dudaklarýnla asla
Ve hiç bitmeyecek segâh makamýndan bir þarký
Dönülmez akþamýn ufkundayýz çalacak
Ýðnesi kýrýlmýþ taþ plakta, çizilmiþ olarak
Ve yüreðindeki hâlâ

Gökhan KEVEN

Sosyal Medyada Paylaşın: