Kaç yýl önceydi bilmem mahallemizden bir kýz Kalbimi nasýl oldu çalýverdi ve yaktý Saçýnda mor kordelâ, aðýzýnda bir sakýz Alev gibi bir þeydi, ona yanan helâktý
Onun týnmaz aþkýndan usandý da yüreðim Çaresizliðin dinmez hüzününü yaþadý Ele geçecek hazzý ne sandý da yüreðim Geçip gitti bir ömür beklemeyle dilþâd’ý
Geçen gün yol üstünde rastladýðým o kadýn Hasretinden yandýðým þûh sevgilimdi benim Ne sinsi bir hevesin, ne gizli bir maksadýn Peþinde deðildi ve olamazdý eminim
Gövdesinin tümünde kalmamýþ halde tâkât Kocasýnýn yolunu bekliyordu þüphesiz Geç olsa bile artýk öðrendiði sadâkât Göz parýltýlarýnda býrakmamýþtý tek giz
Ne aðýzýnda sakýz, ne saçýnda kordelâ Gün boyu ya çamaþýr, ya yemektir uðraþý Düþtüyse de geçmiþte tevatür kötü yola Aklar günâhlarýný beyaz bir mezar taþý
(Kartal / Ýstanbul - 9 Ocak 1980) Zekâi BUDAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekâi Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.