çürümüþ portakal gibi dünyayý sýksan kan dökülür parmaklarýmýzdan.
sokakta insan ölüleri ve zulüm çiçek takýlmýþ yakalarýmýzdan batýyor güneþ ne deniz mavisi gözlerimiz topuklarýmýz ne kýrlangýç yumurtasý çýplak gövdemizden büyük ve uzun kemiklerimiz açlýðý bir madalyon gibi sarkýtarak kadýnlarýmýzýn gurbeti kadar geniþ caddelerde iþçilik yaparak ölümle kolkala geziyor.
güneþe batýrýp parmakla çizdiðimiz ayýn altýnda kurþun gibi eriyip giden karanlýk bir gecenin göðsündeki yýldýzlar kadar uzak ve petrol kuyularýndan dar ve derin toprak kokan gönlümüzün dört yanýný kanlý bir hançer gibi kývrýlarak kuþatsa da gök sulardan ve acýlardan dokunmuþ ölümle kolkola gezen kemiklerimiz bakýrdan ve nar çiçeðinden urgan gibi sevda çekiyor.
biz halkýz emeði terden sevdayý gönülden vermiþiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fiyort Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.