kuma düþman kayalarýn iç çekiþi güvercinlerin su içtiði yerden geldi burçlarda bir çocuk çocukluðunu yitirdi yavaþ yavaþ mevsim deðiþtiren doða çýtýrtýlara bölündü kayalara vurunca lohusa þerbeti dudaklar beni bekleyen öpüþlerin taçyapraðýnda gül damlalarý susatan. çöle döndüren ve çýplak hem çölün hem yaðmurun komþusuyum yýkýntýmýn üzerinde üzümler büyüdü ateþi içinde saklayan bol döllenmiþ üzümler yalnýz kendime düþman yalnýz kendime diken kendimi sýrtýmdaki býçak izinden tanýyorum kayalarýn kökleri belleðime uzanýyor yanýyorum..
akþam gözlerimi jiletliyor kýskançlýkla ben karnýna saplanan iþlemeli hançer seni bir kin gibi ölüm gibi seviyorum kopuyor fýrtýna sinirli de oldum artýk yürüyorum ayaðýmýn altýnda çicekler sanki yýldýz her biri bir þiire asýlmýþ yürüdüðüm dizeler sanki uyaksýz gibi oysa ýþýltýlarý bir sümüklüböceðin izi kadar gizemli.. Sosyal Medyada Paylaşın:
fiyort Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.