Yatýp da karanlýðýn kucaðýna, Sabahlar eyledik bunca zaman.. Hiç düþünmedik bile, Ýnsan ölü gibi uykuda her an !
Gündüz baþ edemediðimiz, Karþýlanmayýnca bir isteðimiz. Canýmýzý sýkan o ruh varya Gece uykuda çeker gidermiþ...
Yüzükoyun yorgun ve argýn, Uyuyan meðerse bedenmiþ ! Sanki birbirine dargýn, Ruh ise baþýn alýp gidenmiþ...
Zaman dolup da ruh gidince, Artýk geri dönmeyince.. Uykunun adý " ölüm" olurmuþ, O da er geç gelir bulurmuþ !
Ölüm çok uzun bir uyku, Beden yatýnca çürür gider ! Düþününce biraz korku, Kader bu, böyle yürür gider...
Ah vah eyledik yattýk uyandýk, Uykuda öldüðümüzü bilmedik ! Her zaman böyle olur sandýk, Zaman dolunca öyle bir gittik ki, Bir daha kalkýp da geri gelmedik !
Kabirde ruhumuz Cennet’i görsün, Yetti artýk, bu Dünya’nýn çilesi !... Bütün güzellikler birbirini örsün, Güzellikler azdý , bildik bilesi !
Yüce Rab’bim (c.c) sen daima "bir" sin, Sen iþini elbette daha iyi bilirsin ! Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.