ÖLÜMÜN CANINDAN ALEV ÇALAN ÇOCUK....
Onatça
ÖLÜMÜN CANINDAN ALEV ÇALAN ÇOCUK....
Alay konusu oluyordu
Çocuk arkadaþlarýna
Kurþun gibi iþliyordu
Ve dahasý ruhuna zehir saçýyordu
O þey onuruna bir utanç durumuydu
Her yetim sabahlarýn da
Yeniden kahroluyordu...
Son sýnýfa dek koþturmuþtu
Ýlk okulu
Körpecik hayatýnýn acýlý maratonunu
Anne-babanýn hayat kavgasý sonucu
Kendine yaþayabileceði bir yer olmuþtu
Ona kimsesizler yurdu…
Diðer çocuklar gülüþürken hemen uyandý
Bunlar ayný yurdun diðer çocuklarýydý
Küçük bir kýsmý þu an tam karþýsýndaydý
Üstelik aralarýn da Aysun da vardý
Islak görmek için onun altýný...
Kaldýrýp bakýyorlardý yorganýný
Üþüþü veriyordu ruhuna derken
O an da evrenin tüm karanlýklarý,
Tüm gelgitli anaforlarý !
Zehir zemberek bir hayatla
Kim bilir kaç kezdir tanýþýyordu
Sabahlarý enkaz yüklü körpe dünyasý !...
Ama kararlýydý;
Islatmayacaktý,
Islatmayacaktý artýk o altýný.
Söz vermiþti kendi kendine,
Bunda kesinlikle ýsrarlýydý
Bu onursal savaþý mutlaka kazanacaktý...
Yurt birincisiydi derslerinde
Islak biriydi ancak o yine de,
En yakýnýn da ki insanlara göre
Her günkü gibi ayný þekil de,
Kýzýl yanaklý utangaç görüntüsüyle…
Düþlenmeye baþladý kendi kendine
Uyanýk kalmalýydý sabaha dek
Uyuyup çiþini yapmamalýydý o yine
Yattýðý gibi kalkmalýydý öylece
Beklemeliydi gururunun baþ ucun da
Beklemeliydi saatlerce...
Görmeliydi arkadaþlarýnýn yüzünü
Sabahýn güneþiyle birlikte
Arkadaþlarýnýn yüzleri ne þekil alacak diye ?
Bakmalýydý onlarýn yüzüne hayretle...
Avaz avazdý sanki,
Ýçinde ki onur savaþýnýn jiletsi çýðlýklarý !
Bir kurban bayramýný hatýrladý
Babasý kurbanlýk almýþtý
Besmele çekmiþti keserken de
Hayli yüksek bir sesle !
Kendi evlerinin bahçesinde …
Ýlham vermiþti bu düþ ona
Ayný boz bulanýk düþünceyi iþledi ruhuna
Koydu baþ parmaðýný son bir kararla
Odasýn da ki bir masanýn kenarýna
Bismillah !...Deyip son hýzla,
Ýndirdi keskin çaký býçaðýný baþ parmaðýna
Ve fýrladý parmak
Kanlar içinde çýrpýna çýrpýna,
Çocuk gururunun doruklarýna !…
Acý deðil, asla !
Mutluluk vardý yüzün de inadýna
Dayandýðý için böylesi bir acýya
Yeniden kazanacaðýný biliyordu hem
Üstelik Aysun’un dostluðunu da
Kan koymuþtu bizzat kendisi,
Bu onurlu savaþýn karþýsýna
Layýk olacaktý bundan sonra;
Avucunun bastonu gibi olan,
Ama artýk olmayan o baþ parmaðýna…
Bas bas inliyordu güneþin öfkeli ýþýklarý
Ýsteksiz isteksiz süzülürken camlardan odasýna
Sanki diþ biliyordu güneþ dahi hayata
Kýzýl bir öfke halinde takýlýyordu dünyaya
Ýlk sarýmsý ýþýðýyla homurdana,homurdana !..
Donmuþtu haliyle,
Kesik parmaðýn soluðu iyice
Yaþamsýz da olsa canlýymýþ gibi
Hala duruyordu düþtüðü yer de
Çocuðun onurunu savunuyordu
Sanki öylesi cansýz haldeyken bile...
Son ölüm uykularýndaydý diðer insanlar ise
Bir bu çocuk uyanýktý sadece
Baþ parmasksýz olarak duruyordu ayak da,
Ölümlerin onursal pençesinde
Bekliyordu azalan bir sabýr için de
Ölümlere gide gele !...
Sarf ettiði utançlarýný mutlaka
Geri vermeliydiler yurt arkadaþlarý
Çiþini altýna yapmadýðý için kendisine
Sabahýn kötürüm çýðlýklarýyla
Bekliyordu sessiz zafer naralarý için de
O bir atýmlýk can gücüyle...
Bekliyordu cýlýz kalp atýþlarýyla
Odanýn zeminine can sývýsý kusa kusa
Bekliyordu gururunun dönüþünü sabýrla
Geri de býraktýðý bir avuçluk kanýyla !...
Ve…
Ve gidiyordu o þimdi ölümle kol kola
Göklere yýkýlý duran bir gurur abidesi gibiydi yol da
Sirenlerinden nice tokatlarýn savrulduðu etrafa
Bir cehennem ambulansýn da !!!…
Ý.Hakký Gürcanok
04/09/2008
Kandýra/ KERPE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.