Hünkarým, sevdakarým ! Ben bakýþýna muhtaçken, kokuna özlemken, Sýcak yüreðine dokunmak isterken, Sen nerdesin unutkaným?
Hangi diyarda, hangi yaban elde, Hangi ellerle buluþmaktasýn. Farkýnda deðilsin belki; yaralamaktasýn…
Hünkarým geceler geç, saatler zamansýz. Kimse yok senden baþka, zulmün kapýmda arsýz. Düðümledin içerime tarifsiz acýlar. Çektiklerimi bir ben bilirim yalansýz.
Hünkarým bu sana son arzuhalim. Senin gönlünde yer yok benim gibi deliye, Hiç olur mu, duyuldu mu ? Bir aþk tanrýçasý sevgiliye, Yakýþýr mý yok demek, Yürekten seven birine.
Hünkarým, sevdakarým ! Yaþatmakta senin elinde, öldürmekte. Bir seslen can bulsun, büyüsün yüreðim. Ýstersen çek git de, köhneleþsin ne deyim.
Dediðim gibi yaþatmakta senin elinde, Öldürmekte HÜNKARIM!...
Cuma YAT 23.02.2009 GÖLBAÞI / ADIYAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
cumayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.