YUSUF

Gittin Yusuf;
Bir hikayeye,bir þiire son nokta gibi gittin
Kendi bildiðin gibi’küt diye’çekip gittin
Ardýnda boynu bükük kaldý kalemin

Þimdi yüreklerde yakýlýyor o mahur aðýdýn
Ah ulan Rýza,þöyle koluna yapýþýp
Sen de mi tutamadýn?
Neredesin Bahtiyar,gelsene Yýlmaz
Gider mi böyle bir usta,boþa yaþarken bunca haylaz

Hani bir anka kuþu gibiydin Yusuf?
Hani küllerimden doðacam demiþtin?
Gitmeseydin Yusuf,yazacak çok þey biriktirmiþtin

Desene Yusuf;
Daðlarda kar oldun,eridin
Vuramam ceylan seni dedin
Asi bir küheylandýn
Esaret gençliðini sorguladýn
Düzenbazlarý her kalemde vurguladýn

Yüzünden firar etti gözlerin
Yalakalýk içermedi sözlerin
Nalan dedin,Mülayim dedin,Suphi dedin
Sevgiydi mayan hep sevmeliydin

Bir veda havasýnda
Ayrýlýk hediyesidir dedin
Ýntihar mavilere güneþini devþirdin
Diyarbakýr türküsünde
Aðlatarak dostlarý
Giderim dedin
3 mart 2009 sabahý

Rahat uyu sen,dostlar aldý elinden o kalemden bayraðý.



Sosyal Medyada Paylaşın: