Aklýnda ne var, bilemedim, niçin baþýný eðdin? Karardý çehren birden, Yaðmura döndü dilin, Neden?
Ne isterdin daha, sahip olduðundan baþka? Anlamadým seni ben; nasýl karalara büründün.
Neler oluyor can? Duygular çatladý, saç-saça bir kavgaya tutuþtu sanki, Hangi gurur seni, hangi sýrça, bir kartala çevirdi? Bazan da küçük bir serçeye çalardý sinen; Ýþte, acemi çaylaðýn kahrolasý günündesin; Yüreðin paramparça oldu, süründün.
Sudan çýkmýþ balýða hiç gülme, sakýn! Çýðlýðýný anlamadýðýndandýr bu hâlin, Hatýrlasana! En canlý yerinde hikâyemizin, Çýrpýnýrdýn sen de böyle, elinden çalýndýðýnda sevdâ yüzün.
Bilsen bu hüzün; ne kadar öldürücü oluyor. ne kadar zulüm..
13.02.1997 - 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.