-Aþýk Yaþar Reyhani’ye-
Gurbet uzadýkça, hasretlik artar
Altmýþlýk avare köyden göç eder.
Cümle aþýklarý söz ile tartar
Dünyaya gücenir, aydan göç eder.
Gelsin denilen yaz evveli güzün
Yapraðýn düþüþü kýþtaki hüzün
Belli ki þöhrette kalmadý gözün
Balýk suya küser, çaydan göç eder
Sevgi merkezine doðma zamaný
Karlý bulutlarý saðma zamaný
Rahmet olup yere yaðma zamaný
Ok kiriþten býkar, yaydan göç eder.
Ne yatarsýn usta, yatak mý rahat?
Vade mi ulaþtý, doldu mu saat?
No’lur bu kasveti üzerinden at!
Þiir öksüz kalýr, meydan göç eder.
Þimdi aldýðýný verme vaktidir
Sonsuzluk sýrrýna erme vaktidir
Artýk hesaplarý görme vaktidir
Aþýklar düðünden, toydan göç eder.
Gövde köke küskün, yapraklara dal
Ýhtiþam zorundan terlerken al al.
“Arzu”suna dargýn emektar sandal
Bilinmeze doðru koydan göç eder.
“Erzurumlu Gelin”, yatan hastasý
Göç mevsimi “Turnalar”ýn ustasý
“Yasindir mektubu, ihlas postasý”
Korkarým aþýklýk soydan göç eder.
Bekleyeni olan yolcu gelecek
Ömür kýsa, dünya yalan, son gerçek.
Sermayesi ”nazlý yare bir çiçek”
Cümle ihtiþamý huydan göç eder.
Zülfikar Yapar Kaleli