Gittikçe uzaklaþýyoruz farkýnda mýsýn?
Akrep, yelkovan iþbirliði götürüyor seni benden.
Sana bu kadar yakýnken,
Bu kadar uzak olmak kanýma dokunuyor.
Gittin, biliyorum dönüþün yok.
Aynadaki benden, yüz ifademden,
Esaret okunuyor.
Uzunca bir süre acýn bende kalacak,
Gidiþin epey bir zaman alacak.
Sen, deve yüküyle gelmiþtin bana,
Karýnca sýrtýnda gönderiyorum, ben seni ancak.
Soðuk kapladý ortalýðý,
Sokaklar soðuða doygun.
Laf aramýzda, gidiþin mevsime de uygun.
Kabullendim buz gibi gidiþini ama,
Neden içim üþüyor hala?
Ben,
Belki hasrettim, belki muhtaçtým.
Uzun seneler sevgiye açtým.
Yýkýlmak üzere olan eski bir aðaç misali,
Dayanak olarak seni seçtim,
Daralmýþlýðýmdan sana kaçtým.
Bir seni gördü gözüm,
Bir senin adýndý dilime dolanan.
Koparýlan bir çiçeðin, suda yaþamasý kadar bile,
Yaþatmadýn kalbinde sevgimi.
Þimdi senden geriye kalan,
Kocaman bir yalan…
Ben,
Eðlence arayan çocuðun hayal dünyasýnda;
Bir oyun kumandasý,
Polis arabasý,
Su tabancasý olabildim sadece.
Özeti bu sevdamýn.
Oynadýn ve sýkýldýn,
Birazcýk oyaladýn, sonra yolladýn…
Sen,
Þiirlerimin ilham kaynaðý!
Bundan önce kaç þiir yazdým sana bilmiyorum.
Ama bu sana yazdýðým son þiir.
Duygularým ýrmak olsa da içime akýtacaðým.
Ve olur ya karþýlaþýrsak bir gün bir yerlerde,
Gözlerinin içine bakmayacaðým.
Sen,
Yaðmurdan korkan çocuk!
Bir gök gürültüsü akþamý,
Nerede, kime sýðýndýðýný merak etmeyeceðim.
Çünkü, benim gibi arkanda býraktýklarýnýn sayýsý kadar,
Yanýnda ve kafanda birilerinin olduðunu
Hep bileceðim.
Ve sen,
Gerçek bir aþkla sevdiðim kadýn!
Þimdi hafýzamda acýyla eþdeðer adýn.
Sen gideli,
Mevsim yaðmurlarý, hüzün yaðmurlarýna dönüþtü.
Ve gidiþin;
Mevsimle birlikte içimi üþüten, ikinci kýþtý.
Hoþçakal kanayan yaram,
Hoþçakal aðlayan sevdam,
HOÞÇAKAL…
Halit Gültekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.