ADAMIM
ADAMIM
Türküler söylenirken
Gözlerine gelen uykularý kovamadýn halen adamým.
Kalk;
Yükseklerde kanat olup kanayanlar var,
Yerlerin güveni çeker seni bilirim.
Ayaklarýn var sanýrsýn,
Kýrýk-çürük yürekler var iken
Adýmlarýn ne iþe yarar adamým.
Çocuklarýn göðsünde takýlýyken
Barut kokan çiçekler,
Geceleyin açan yýldýzlarýn hükmü olmaz adamým.
Bir ömür, bir mezara sýðmaz
Günahlarýmýz cirit atarken
Sevap adýna iþlediðimiz topraklarýmýzda
Tohumlar çürür adamým…
Yaðmurlar utanýr düþtüðü kaldýrýmlardan,
Sokak aralarýnda kedilerin sessizliði
Köpeklere kulak memesi olur.
Pencereden iðreti bakýþlar yapýþýrken
Ayaklarýný sayamazsýn,
Bir cehennem uðultusu çöker üzerine adamým…
Görülmemiþ düþlerin peþine düþüyorsun adamým.
Düþenler bir gün kalkar;
Kalkanlar – koþamýyor, gizlenmiþ duvarlarýn arkasýndan
Cýlýz kokularý düþüyor yollarýna,
Yüreðini mi kopardýlar, sahile vurmuyor dalgalarýn
Kalk adamým
“Gül döktüm yollarýna”….
Çekilmiþ derelerin sularýnda mý boðuldun
Güneþ ýsýtmýyor seni,
Kýlýcýn kör tarafýný almýþ koþuyorsun
Elinden kan damlýyor.
Bir dirhem canýn vardý,
Unutmuþun can pazarýnda
-Canhýraþ-
Bir nefes üflüyorsun kavaldan adamým
Bildiðin gibi deðil adamým…
Doðarken, ölmüþlüðümüz kundaklanmýþ bize.
Gölgelerin týrnaklarý geçerken etimize,
Gözümüzden utangaç yaþlarýmýz
Firar eder bedenimizden.
Annelerimiz unutmuþ ninnileri,
Beþiklerimiz kapý eþiðinde
Aslý kalmýþ be adamým…
Güvercin sineli aþklarýmýz
Kartal pençelerine yenilmiþ.
Dörtnala giden duygularýn,
Kahpe rüzgarlara dost selamý verirken
Kirli bakýþlarýn düþüyor ayak uçlarýna adamým…
Bir masumiyetin asilliðindeki utangaç kelimeler
Çat-kapý yoklarken seni,
Hala uykularý kovamadýn adamým.
Hala çelik-çomaklarda fýr dönüyorsun da
Semazenlerin yurduna uðramýyorsun be adamým..
Adamým,
Adam gibi adamlar uçmaða gitmiþ
Ak bir bulut ince sýzýlarýný açýp
Yaralarýný sararken;
Soysuzlarýn iz düþümünde senin maþalýðýn,
Kömür karasý olmuþ be adamým…
Yokluklarýn kaderinde yazýlacak bir þey yoksa
Kalem-kaðýt nicedir adamým.
Sen uykulara yat,
Sen görülmemiþ düþlerin peþine düþ,
Sen dipsiz kuyularda
Bir bakraç su ararken,
Gönlümüz soðumuþ neye yarar adamým…
Adamým,
Boþ ver be adamým,
Gerisi boþ be adamým…
Gerisini ne sen sor, ne de ben anlatayým
Boþ verdim adamým..
Mustafa þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.