du
SEN DE GİT...
SEN DE GÝT....
Gözlerin, denizlere düþen yakamozlar gibi,
Yanlýz ve karanlýk gecelerimde.
Gözlerin, kýyýlarýma vuran yosunlar gibi,
Kimsesiz çýðlýklarýmda.
Gözlerin, yanlýz beni anlatýr gibi,
Ve yanlýz bana veda eder gibi,
Ayrýlýklarýn kuytularýnda.
Sen þimdi uzak iklimlerdeki, cýlýz fidanlar gibisin.
Yaþamak için alýþmak, doðayla ve kendinle barýþmak,
Topraðýn damarlarýna sýðýnmak gerekir, bilirim...
Ellerin, göz alabildiðine pamuk tarlalarý misali,
Sadece üþürüm ellerinde,
Sadece düþerim parmak uçlarýndan, ölümüne.
Ellerin, bir akþam sefasý misali,
Bana açýlýr, bana kapanýr, güneþi benimle batýrýr.
Ellerin, zavallýlýðýmdýr benim,
Sýksan avuçlarýnda, kar tanesi gibi eririm.
Ellerinde, bu yüreði, bu caný, bu benliði býrakýr, giderim.
Sen þimdi yokluðun koynunda, acýlarý doðuran bir anasýn.
Var etmek için, var olmak, her gün yeniden doðmak,
Hayatýn kaldýrýmlarýnda düþmek, kalkmak,
Tutunmak gerekir sevdalara, bilirim.
Bilirim gider insanlar, korkusuzca,
Bilirim geçer herkezin yolu aþktan, ayrýlýktan.
Bilirim gözyaþlarý da karýþýr bir vakit kahkalara,
Sen de git, sen de git...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.