Küçücük bedeninde sýnýrsýz bir dünya kuran, Ve bu dünyada kendine kýyan kýz, “Yaþamýn ucuna yolculuk” da tanýdým seni.
Herkesin kendi duvarlarýyla zýrhlandýðý dünyada Tenini bile bir kabuk gibi soyup atan, Kederi gözlerinde düðümlü kýz, Yalnýzlýk ikliminde silinmiþ yüzünle tanýdým seni.
Yüreðin telaþlý bir güvercin, Parmaklarýn kekeme, hece hece Dökülüyor ateþli sanrýlar. Düþ ve gerçeðin yýkýntýlarý ile örülü, Bir ayrýlýk resminde tanýdým seni.
“Sen tüm kentlerden daha yalnýzdýn Okyanus gibi bir yalnýzlýk” Ýçinde uçurumlar biriktiren kadýn, Çatlamýþ kirpiklerinde asýlý olan umutlarýnla Tanýdým seni… Sosyal Medyada Paylaşın:
Argosun Gözleri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.