Aþk karaya vurmuþ bir balýk gibi
Çýrpýnýyor can kafesimde…
Dur be meleðim, acelen ne ?
Býrakamam þimdi,
Arzý tutuyorum nefesimde…
Alnýmý sürdüðüm toprak alevlenecek yoksa
Arzý yakacaðým korkarým secdede…
Zemheri ayazý iþlesin iyice iliklerime
Ya da yansýn aþkýn ateþi avuç içlerimde
Hicran acýsý aðu katsýn gülen gözlerime
Tarumar etsin kýrlangýç fýrtýnasý baðýmý bahçemi
Düþsün kaþlarýmýn üstünden ak saçlarýmýn perçemi…
Dur be meleðim, acelen ne ?
Daha kaç çiçekli dal gördüm dünya gözüyle
Tam da yeni alýþýyordum aþk cümlelerine
“yaðmur gözlüm ” deyince
Yaðmur oluyorum gözlerinde.
“nar tanem” de,
Kýrýlgan bir nar tanesiyim
Sevgilinin çelik gönlünde…
Þunun þurasýnda kaç kere gezdim
Yalýn ayak toprak üstünde…
Almak istersin beni yerin dibine
Altý da bir oysa, üstü de, bilirim ;
Aþka gönül verene…
Dur be meleðim acelen ne ?
Resmen tanýþmadýk seninle,
Aslýnda adýn dilimin ucunda
Hemen söyleyivereceðim…
Samimiyet olsa birazcýk aramýzda
Az daha müsaade isteyeceðim,
Dur be meleðim, acelen ne ?
Sahi Meleðim, bak þimdi merak ettim.
adýn neydi senin ?
Yoksa sen?..
Sen, melek-ü’l mevt miydin !...
..........
Ah be meleðim !
Þu aþkýn sýrrýný çözebilseydim,
Sana melek-ü’ l mevt yerine
Hoþ geldin dost diyecektim…
Dikme gözlerini ruhuma
sevdana hazýr deðilim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.