EY VEYSEL'İN YARİ TOPRAK
Ve yazar bir þiir yazar,
Kanlý bir günü anlatýr dudaklarý
Parça parça yüreði için yaþlanýr gözleri
Evden bahar güneþini yanýna alarak çýkmýþtýr
Lakin,
Döndüðünde bulut paramparça,
Toprak açmýþ kucaðýný beklemekte canýnýn parçasýný
“vermem” der önce
“vermem sana ey toprak cananýmý,sen benim deðil Veysel’in yarisin”
Çýðlýk çýðlýk olmuþ akýn eder annesinin feryadý,
Babasýnýn bir saatte beyazlayan saçlarý
Çöker...
Çöker dizleri, yürümez olur ayaklarý,
Artýk yaþ akmaz kurumuþtur pýnarlarý
Sabah olmaz,yeni gün doðmaktan utanýr zanneder
Çocuk!..
Hangi masal ülkesinin prensesisin?
En yakýn bildiklerin gülmekteler bak
Kulaðýna gelen bu sesler hýçkýran yüreklerin deðil
Kahkaha atan gözlerin...
Bir odaya atar adýmýný
En derin kazanda kaynatmaktadýrlar dedikoduyu
Açýp bakar umurlarýný yakýnlarýnýn
Orda deðildir canýnýn parçasý
Çöker...
Çöker dizleri,yürümez olur ayaklarý,
Utanmaz gün doðmuþtur iþte
Mis kokulu beyazlara sarar cananý
Öper tel tel dökülmüþ saçlarýný
Ve verir topraðýn baðrýna
“Gayrý” der “Gayrý sende yarimsin benim,iyi bakasýn cananýma...”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.