KANUN'UN YAYLASI

Çalý çýrpý toplayýp,
Bir ateþ yaktým yüreðimde,
Çoban atesi...
Çünkü yaylamý özledim.

Umarsýzca, utanmadan,
Hâttâ övünerek;
Ve hep gururla söylerim çoban olduðumu
Çocukluðumda..

Genç oldum sonra,
Yine çobanlýk yapardým yaz tatillerinde,
Üniversite öðrencisiyken..
Çukurkuyu’da, Geven Kýrýnda;
Karagüney’de..

Yalnýz deðildim bu yolda,
Cerrah Aziz’in Seyfi,
Þýh Hasan’ýn Ali,
Kemik Hüseyin’in Mümün de öyleydi,,
Çoban artý öðrenci...

Yaylanýn uçsuz bucaksýz çayýrlarýnda,
Futbol da oynardýk..
Hep kaleci olurdum ben..
Komik olacak ama;
Þalvar giyen gol yemezdi zaten.
Top þalvara takýlýrdý!

Güz mevsimi gelince,
Bizim gitme vaktimiz gelirdi,
Çiðdem çiçeklerinin açma vakti...

Bizim çiðdemler, mor açardý,
Hazandan olacak, zor açardý,
Kalbimizde kor açardý!
Gitmek lazýmdý,
Okul bizi beklerdi,

Yaylanýn yalnýzlýk vakti;
Mürekkep yalamýþ "çobanlarýn" gitme vaktiydi..

Yaylanýn pýnarlarý aðlar dururdu;
Gelecek yaza kadar..

Çalý çýrpý toplayýp,
Bir ateþ yaktým yüreðimde,
Çoban atesi...
Çünkü yaylamý özledim.
Anamýn hayalini...









Sosyal Medyada Paylaşın: